Dada a ascendencia común e as liñas de sangue, a lingua e hábitos comúns e as afinidades culturais, os paquistanís non poden separarse da India e crear unha identidade propia que poida consolidar a súa nación. Tamén o son os indios como Sidhu aos que lles custa aceptar aos paquistanís como estranxeiros. Isto é o que aparentemente se fai eco en ''Pode relacionarse máis cos paquistanís''. Posiblemente, Sidhu lamentaba a partición e esperaba que algún día India e Paquistán se xuntaran e volveran a unha nación como sempre foi durante milenios.
''Pódese relacionar máis cos paquistanís que cos habitantes de Tamil Nadu'' dito Navjot Singh Sidhu, un ex grilo e actualmente é ministro do gabinete India Estado de Punxab recentemente despois de recibir unha calorosa benvida Paquistán durante a toma de posesión de Imran Khan como primeiro ministro de Paquistán á que asistiu como convidado persoal de Khan. Falou da afinidade de casta, da semellanza nos hábitos alimentarios e da lingua falada como factor responsable do seu sentido de conexión con Paquistán. Quizais se refería á súa afinidade coas persoas que falan punjabi e coa súa cultura do outro lado da fronteira, pero sen dúbida provocou unha controversia na India pola súa expresión de incapacidade para relacionarse cos seus compatriotas indios en Tamil Nadu.
As nacións modernas baséanse na relixión, na raza, na lingua, na etnia ou mesmo na ideoloxía. É a semellanza das persoas o que adoita facer unha nación. A India é un país diverso en todas estas dimensións. Durante gran parte da historia, a India tampouco foi unha entidade política, senón que sempre existiu como unha nación aínda que de forma subliminal nos corazóns e na mente das persoas. Historicamente, a India nunca se definiu a si mesma en termos de igualdade de persoas. Desde o ateísmo ata o sanatanismo, ata o hinduísmo foi un conglomerado de numerosos sistemas de crenzas diversos e contraditorios. Nunca houbo un só sistema de crenzas que puidese reunir á xente en forma de nación.
Ao parecer, a India nunca foi unha terra de crentes nun sistema codificado. Pola contra, os indios buscaban a verdade (a natureza da existencia) e a liberación. Ao buscar a verdade e a liberdade ou a liberación do samsara, a xente atopou a unidade que unificaba libremente as persoas diversas. Probablemente, este é o fío condutor invisible que uniu os indios durante milenios. Posiblemente, esta é a fonte do "respecto pola diversidade", a fonte definitiva do nacionalismo indio. Sidhu parece non apreciar isto polo que debería pedir desculpas incondicionalmente aos seus cidadáns do sur.
O nacionalismo paquistaní, pola súa banda, baséase na ''igualdade'' da relixión. Os fundadores de Paquistán pensaron que os musulmáns da India forman unha nación separada e os procesos históricos conducen á partición da India. Isto finalmente dividiu os musulmáns indios en tres partes e a India aínda segue sendo o fogar do maior número de musulmáns. A relixión non puido manter unidos aos paquistanís e Bangladesh formouse en 1971. O nacionalismo paquistaní defínese hoxe en termos de anti-indianismo. Non hai nada que manteña unidos aos paquistanís senón esta emoción negativa do anti-indianismo.
Dada a ascendencia común e as liñas de sangue, a lingua e hábitos comúns e as afinidades culturais, os paquistanís non poden separarse da India e crear unha identidade propia que poida consolidar a súa nación. Tamén o son os indios como Sidhu aos que lles custa aceptar aos paquistanís como estranxeiros. Isto é o que aparentemente se fai eco en ''Pode relacionarse máis cos paquistanís''. Posiblemente, Sidhu lamentaba a partición e esperaba que algún día India e Paquistán se xuntaran e volveran a unha nación como sempre foi durante milenios. Isto é posible? Hai varios anos, recordo que lle fixera esta pregunta a Imran Khan nunha das reunións en Chatham House e a súa reacción inmediata foi "leitamos catro guerras coa India". Entón, non ata que as narracións e a percepción da historia de ambos os dous lados conflúan. O comentario de Sidhu e as películas de Bollywood como Bajrangi Bhaijaan poden ser factores contribuíntes.
***
Autor: Umesh Prasad
O autor é un ex-alumno da London School of Economics e un antigo académico con sede no Reino Unido.
As opinións e opinións expresadas neste sitio web son exclusivamente do/s autor/es e doutros colaboradores, se os houber.
